Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2012

Νόμπελ ειρήνης στην ΕΕ: Νόμπελ υποκρισίας και πανικού


Η απονομή του βραβείου Νόμπελ Ειρήνης στην Ευρωπαϊκή Ένωση είχε την αντιμετώπιση που της άξιζε. Ακόμη και στις μεγάλες εφημερίδες, ειδικά στην Ελλάδα, η είδηση θάφτηκε με μικρές ανακοινώσεις στις εσωτερικές σελίδες, ενώ συνοδεύτηκε τουλάχιστον από απορία ή από έκπληξη.

Πέραν όλων των άλλων, τι ακριβώς σημαίνει “Νόμπελ Ειρήνης” μέσα σε μέρες που στη Συρία οι γειτονιές συνεχίζουν να βομβαρδίζονται, οι νεκροί έχουν ξεπεράσει τους 30 χιλιάδες και οι πρόσφυγες φαίνεται να πλησιάζουν τους 400 χιλιάδες; Παράλληλα, ένας πόλεμος εξελίσσεται και αγριεύει στο Αφγανιστάν, με επίσημα καταγεγραμμένους πάνω από 10 χιλιάδες νεκρούς τα τελευταία δύο χρόνια. Και τι σύμπτωση, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει βαμμένα τα χέρια της με αίμα και στις δύο αυτές ανοιχτές συγκρούσεις.

“Η Ένωση και οι πρόδρομοι της επί έξι δεκαετίες συνεισέφεραν στην προώθηση της ειρήνης και της συμφιλίωσης, της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Ευρώπη”, λέει η επίσημη ανακοίνωση της Επιτροπής Νόμπελ. Ανθρώπινα δικαιώματα; Η επιτροπή μάλλον δεν άκουσε τίποτα για τους Ρομά που εκδιώθηκαν φέτος από τη Γαλλία, για τους καταυλισμούς που διαλύθηκαν και τα παιδιά που φορτώθηκαν στα καμιόνια. Μάλλον δεν έμαθε για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης που ανοίγει η ελληνική κυβέρνηση σε συνεργασία με την ΕΕ. Δεν ξέρει για τους μετανάστες που πνίγονται στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο από τους πάνοπλους της Φρόντεξ.

Η ανακοίνωση τολμάει και φέρνει την ένταξη της Ανατολικής Ευρώπης στην ΕΕ ως φωτεινό παράδειγμα, ενώ επικροτεί την επερχόμενη ένταξη της Κροατίας και την πιθανή είσοδο της Σερβίας καθώς θα “ενδυναμώσει τη διαδικασία συμφιλίωσης στα Βαλκάνια”. Ο βομβαρδισμός της Γιουγκοσλαβίας στον οποίο η ΕΕ εγκαινίασε την ανοιχτά επιθετική της εμπλοκή σε πολέμους είναι μάλλον “περασμένα ξεχασμένα” για την επιτροπή Νόμπελ. Αν το 1999 είναι μακριά, ξέχασαν και το βομβαρδισμό της Λιβύης που έγινε πέρσι;

Τα μικρά ψεματάκια που διαβάζει κανείς στην ανακοίνωση την κάνουν τραγελαφική: “Ο διχασμός ανάμεσα στην Ανατολή και τη Δύση έχει σε μεγάλο βαθμό τερματιστεί, η δημοκρατία έχει ενισχυθεί, πολλές εθνοτικές συγκρούσεις έχουν επιλυθεί”. Αν οι οχτώ φτωχότερες χώρες της ΕΕ δεν συνέχιζαν να είναι Ανατολικές, αν οι αποφάσεις των Δημοψηφισμάτων σε Ιρλανδία, Γαλλία και Ολλανδία για το Ευρωσύνταγμα είχαν γίνει σεβαστές, αν ο εθνικισμός δεν είχε ξαναγίνει σημαία των περισσότερων κυβερνήσεων της ΕΕ, τότε αυτή η φράση θα είχε κάποιο νόημα. Όσο για τις διαστάσεις του διχασμού ανάμεσα στο Βορρά και το Νότο της ΕΕ, δεν διαβάζουμε κάτι στην ανακοίνωση.

Τα παραδείγματα είναι αμέτρητα, αν θέλει κανείς να δείξει πόσο υποκριτική είναι η απόφαση. Αλλά μάλλον ο κόπος είναι άδικος, μιας και το 2009 το νόμπελ το είχε πάρει ο Μπαράκ Ομπάμα, το 1994 ο ισραηλινός Γιτζάκ Ράμπιν το 1993 ο αρχιρατσιστής ντε Κλερκ, το 1978 ο ισραηλινός Μπέγκιν μαζί με τον Σαντάτ, τον προκάτοχο του Μουμπάρακ και το 1973 ο Χένρι Κίσινγκερ, αρχιτέκτονας του πολέμου στο Βιετνάμ.

Υπάρχει μια άλλη πλευρά της βράβευσης της ΕΕ που είναι πιο ενδιαφέρουσα. Ως γνωστόν, το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης είναι το μόνο που δίνεται την ώρα που τα ζητήματα είναι ανοιχτά, αντίθετα με τα επιστημονικά βραβεία ή το Λογοτεχνίας που δίνονται με απόσταση δεκαετιών από το βασικό έργο των βραβευμένων. Το Νόμπελ Ειρήνης γίνεται πάντα έτσι ένα νόμπελ πολιτικής παρέμβασης. Ο Ομπάμα πήρε το Νόμπελ σχεδόν με το που εκλέχθηκε πρόεδρος με βάση την ελπίδα ότι θα ανέκοπτε την πολεμοκάπηλη φρενίτιδα του Μπους. Ο φόβος για την πιθανότητα διάλυσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης φαίνεται ότι βάρυνε περισσότερο πάνω στην Επιτροπή. Αντί για πανηγυρισμούς, μάλλον ανησυχία πρέπει να προκαλεί στους ηγέτες της ΕΕ το Νόμπελ.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση περνάει τη σημαντικότερη κρίση της, η οποία εδώ και καιρό έχει πάψει να είναι αμιγώς οικονομική. Είναι ταυτόχρονα μια κρίση πολιτική, θεσμών, η οποία έχει φέρει στην επιφάνεια κάθε είδους παλιά διαμάχη την οποία για χρόνια κρυβόταν κάτω από το χαλί: η πιθανότητα απόσχισης ισπανικών περιφερειών, τα βήματα αυτονόμησης της Σκοτίας, η όξυνση του εθνοτικού διχασμού στο Βέλγιο είναι φαινόμενα που δεν μπορούν να καλυφθούν κάτω από την χαζοχαρούμενη εκτίμηση της Επιτροπής Νόμπελ ότι “Σήμερα ένας πόλεμος ανάμεσα στη Γαλλία και τη Γερμανία είναι αδιανόητος”.

Το βραβείο Νόμπελ στην ΕΕ εκτός από το να αποκαλύπτει την υποκρισία και τον πανικό, αναπαράγει μια επικίνδυνη αυταπάτη που λέει πως η Ευρωπαϊκή Ένωση ή οποιοσδήποτε αντίστοιχος διεθνής οργανισμός είναι μια “διεθνιστική” άμυνα απέναντι στον κίνδυνο του πολέμου της εθνοτικής σύγκρουσης και των δικτατοριών. Στην πραγματικότητα η ΕΕ είναι μια επιθετική συμμαχία δυνάμεων που συνδιοργανώνουν και πολέμους και ρατσιστικές εκστρατείες αλλά και την επίθεση ενάντια στα δικαιώματα και τις συνθήκες ζωής όλων μας, από το Εδιμβούργο μέχρι την Αθήνα. Όση παρηγοριά και να θέλει να δώσει στον άρρωστο, η επιτροπή των Νόμπελ, η σύγκρουση της εργατικής τάξης με την Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ήδη ξεκινήσει.

Δεν υπάρχουν σχόλια: