Τρίτη 7 Αυγούστου 2012

Oι πολυεθνικές κρατούν τη νομοθετική πένα της ΕΕ


Αναδημοσίευση από το Πριν 5/8/2012
Πως αποφασίζει η Ευρωπαϊκή Ένωση; Πως διαμορφώνονται οι οδηγίες της Κομισιόν; Υπάρχει έλλειμμα δημοκρατίας στην ΕΕ ή πρόκειται για αντιδημοκρατικό κατασκεύασμα από τη φύση του; Τι κάνουν οι χιλιάδες λομπίστες των πολυεθνικών, των τραπεζών, του μεγάλου κεφαλαίου στις Βρυξέλες και γιατί η γνώμη τους περνάει;
[Σκίτσο από τον Khalil Bendib: To μεγάλο κεφάλαιο οδηγεί από το πίσω κάθισμα της Κομισιόν]
Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ένας υβριδικός πολιτικός οργανισμός. Πρόκειται για ένα μείγμα μεταξύ διεθνούς οργανισμού και ομόσπονδου κράτους, καθότι δεν υπάρχει συγκεκριμένος βαθμός κυριαρχίας που αναγνωρίζεται στα κράτη μέλη, αλλά συνεχής μεταφορά κυριαρχίας από τις εθνικές κυβερνήσεις προς τα όργανα της ΕΕ. Δεύτερον, πρόκειται για συμμαχία και μηχανισμό «ολοκλήρωσης» αστικών κοινοβουλευτικών δημοκρατιών, αλλά το ίδιο το πολιτικό σύστημα της ΕΕ δεν τηρεί τις αρχές της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.
Δεν υπάρχει στην ΕΕ ένα κοινοβουλευτικό σώμα που να εκλέγεται με βάση το γενικό εκλογικό δικαίωμα, και που να είναι αυτό κατεξοχήν αρμόδιο για το νομοθετικό έργο. Σε πολλές αστικές δημοκρατίες υπάρχουν δύο νομοθετικά σώματα, αλλά πάντα το ένα τουλάχιστον εκλέγεται εξ ολοκλήρου με γενικό δικαίωμα ψήφου και διαθέτει και την κύρια νομοθετική εξουσία. Δεν πληρείται έτσι σε επίπεδο ΕΕ, μια βασική προϋπόθεση της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας που συνίσταται στη δυνατότητα του «κυρίαρχου λαού» να εκλέγει το σώμα που έχει τη νομοθετική εξουσία.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή (Κομισιόν) έχει το μονοπώλιο της νομοθετικής πρωτοβουλίας στο πολιτικό σύστημα της ΕΕ. Είναι το μόνο όργανο που μπορεί να προτείνει σχέδια ευρωπαϊκών οδηγιών και κανονισμών. Οι προτάσεις της μπορούν να τροποποιηθούν από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και από το Συμβούλιο που αποτελείται από τις 27 εθνικές κυβερνήσεις. Πρέπει ωστόσο τα δύο όργανα να συμφωνήσουν μεταξύ τους στο ποιες τροπολογίες θα κάνουν. Το καθένα τους μπορεί επίσης να απορρίψει ολοκληρωτικά την πρόταση της Επιτροπής αλλά αυτό είναι κάτι που συμβαίνει λιγότερο από μια φορά το χρόνο, τη στιγμή που εγκρίνονται γύρω στις εκατό νομοθετικές πρωτοβουλίες ετησίως.
Η κοινοβουλευτική κυριαρχία είναι λοιπόν εξαιρετικά περιορισμένη στο σύστημα της ΕΕ, καθότι το Ευρωκοινοβούλιο δεν είναι ένα γνήσιο νομοθετικό σώμα, αλλά ένα σώμα που μοιράζεται μαζί με ένα άλλο (το Συμβούλιο) απλά το δικαίωμα να κάνει τροπολογίες στις προτάσεις ενός τρίτου οργάνου (της Κομισιόν).
Πέρα από την περιορισμένη κυριαρχία του, το Ευρωκοινοβούλιο έχει κι έναν ιδιαίτερα αμφιλεγόμενο – από πλευράς δημοκρατικών αρχών – τρόπο εκλογής, με 27 διαφορετικά εκλογικά συστήματα και στη βάση 27 διαφορετικών εθνικών πολιτικών συζητήσεων, καθότι σε καμία περίπτωση δεν υπάρχει ενιαίος ευρωπαϊκός πολιτικός χώρος και συζήτηση. Όλοι αυτοί οι λόγοι συμβάλλουν στη χαμηλή γενική συμμετοχή στις ευρω-εκλογές – κάτω του 50% σε όλη την ΕΕ.
Η κυρίαρχη προπαγάνδα κάνει συχνά λόγο για «το δημοκρατικό έλλειμμα της ΕΕ», υπονοώντας ότι αυτό σταδιακά μειώνεται ή υπάρχει δυνατότητα να μειωθεί. Πρόκειται για εξαπάτηση, διότι έχουμε να κάνουμε με ένα ξεκάθαρα μη δημοκρατικό σύστημα, στο οποίο τον κυρίαρχο ρόλο παίζουν ένα μη εκλεγμένο σώμα (η Κομισιόν) και ένα όργανο – πεδίο θεσμοποιημένης μυστικής διπλωματίας (το Συμβούλιο).
Στις Ομάδες Εμπειρογνωμόνων που διαμορφώνουν τις οδηγίες της ΕΕ κυριαρχούν οι λομπίστες των μεγάλων εταιρειών 
Είναι κυρίως οι προτάσεις της Κομισιόν αυτές που διαμορφώνουν το νομοθετικό πλαίσιο στην ΕΕ. Από που προκύπτουν όμως αυτές οι προτάσεις; Πώς ετοιμάζονται και ποια συμφέροντα εκφράζουν; Ας δούμε καταρχήν ποια είναι η Κομισιόν (Ευρωπαϊκή Επιτροπή). Η Κομισιόν είναι μια μικρή γραφειοκρατία σε σχέση με τα καθήκοντά της. Έχει περίπου 24.000 υπαλλήλους, χωρίς να υπολογίζονται οι απασχολούμενοι στους υπεργολάβους της. Ορισμένα υπουργεία ή δήμοι μεγάλων χωρών, όπως της Γαλλίας, έχουν προσωπικό μεγαλύτερο από το συνολικό μέγεθος της Κομισιόν. Αυτό βέβαια συμβαίνει και γιατί διαθέτουν προσωπικό βάσης, όπως οδοκαθαριστές, δασκάλους, ελεγκτές κ.ο.κ. Αλλά το γεγονός παραμένει ότι ο αριθμός των ανθρώπων που σχεδιάζουν τα νομοθετήματα με τα οποία κυβερνάται το μεγαλύτερο μέρος μιας ολόκληρης ηπείρου, ή είκοσι επτά κράτη με περίπου 500 εκατομμύρια κατοίκους, παραμένει εξαιρετικά μικρός. Η πλειοψηφία των νομοθετημάτων που εγκρίνονται από τα εθνικά κοινοβούλια προέρχονται από κάποια ευρωπαϊκή οδηγία, ενώ μεγάλο μέρος της έννομης τάξης των κρατών μελών καθορίζεται από τους ευρωπαϊκούς κανονισμούς που έχουν άμεση ισχύ σε όλη την επικράτεια της ΕΕ.
Ο αριθμός των υπαλλήλων της Κομισιόν που εμπλέκονται στο σχεδιασμό της νομοθεσίας και των πολιτικών της είναι στην πραγματικότητα ακόμα πιο περιορισμένος – λίγο λιγότεροι από 13.000 υψηλόβαθμοι. Οι υπάλληλοι αυτοί προσλαμβάνονται στον οργανισμό μετά από διαγωνισμό (διαδικασία που διαρκεί μήνες και απαιτεί ελεύθερο χρόνο) αλλά και προσωπική διαδικτύωση (η επιτυχία στο διαγωνισμό δεν είναι αρκετή για την εξασφάλιση θέσης). Πέρα από τα επίσημα κριτήρια προαγωγών, στην κατανομή των γενικών διευθυντών εκφράζονται άτυπα και συσχετισμοί δυνάμεων ανάμεσα στα κράτη μέλη.
Η πολιτική ηγεσία της Κομισιόν καθορίζεται στην ουσία σε μυστικές διαπραγματεύσεις ανάμεσα στις κυβερνήσεις. Πρώτα οι κυβερνήσεις συμφωνούν στο πρόσωπο του Προέδρου της με τυπική έγκριση από το Ευρωκοινοβούλιο κι έπειτα πρέπει αυτός να εγκρίνει και τα 27 πρόσωπα που υποδεικνύονται από τις κυβερνήσεις για να είναι οι νέοι Ευρωπαίοι Επίτροποι. Στην ουσία πρέπει να συμφωνήσουν οι κυβερνήσεις μεταξύ τους στα πρόσωπα αυτά με βάση και τους εκάστοτε συσχετισμούς.
Πώς προκύπτουν οι γενικές κατευθύνσεις πάνω στις οποίες η Κομισιόν προτείνει νομοθεσία; Καταρχάς, ως οργανισμός έχει το δικό του ιδεολογικό κεκτημένο, αφού αποτέλεσε ιστορικά κομβικό μηχανισμό προώθησης ενοποίησης των αγορών με πίστη στην «ελεύθερη αγορά». Κατά δεύτερον, προβλέπεται ότι οι Σύνοδοι των επικεφαλής των κυβερνήσεων αποφασίζουν τις γενικές πολιτικές κατευθύνσεις, τις οποίες η Κομισιόν πρέπει να μεταφράσει σε νομοθετικές πρωτοβουλίες.
Από πού όμως αντλεί τη δυνατότητά της, τις απαιτούμενες πληροφορίες και γνώσεις, για να ετοιμάσει τα τόσο σημαντικά και ευρέως εφαρμοζόμενα νομοθετικά κείμενα, τη στιγμή που έχει τόσο ολιγάριθμο προσωπικό; Για να αποκτήσει τις πληροφορίες που χρειάζεται οργανώνει διάφορες διαδικασίες, όπως προσκλήσεις κατάθεσης γνωμοδοτήσεων από ομάδες συμφερόντων, συνέδρια, workshops, παραγγελίες μελετών – συχνά από γιγαντιαίες συμβουλευτικές (πχ. η McKinsey) κλπ. Δείτε για παράδειγμα τις τελευταίες διαβουλεύσεις της Γενικής Διεύθυνσης Εσωτερικής Αγοράς, τρίτο θέμα στη σειρά η πρωτοβουλία για παραχώρηση βασικών υπηρεσιών σε ιδιώτες (http://ec.europa.eu/internal_market/publicprocurement/modernising_rules/consultations/index_en.htm )
H κυριότερη όμως μέθοδος συλλογής εξειδικευμένης γνώσης είναι οι Ομάδες Εμπειρογνωμόνων (Expert Groups). Όπως λέει η ίδια η Κομισιόν, πρόκειται για «συμβουλευτικά σώματα που βοηθούν την Κομισιόν και τις υπηρεσίες της στην προετοιμασία νομοθετικών προτάσεων και πολιτικών πρωτοβουλιών». Τα δύο τρίτα των μελών τους απαρτίζουν στελέχη υπουργείων από τα κράτη μέλη. Ως μέλη όμως προσκαλούνται επίσης ακαδημαϊκοί ή εκπρόσωποι εταιρειών, συνδικάτων, επαγγελματικών ενώσεων, καταναλωτικών οργανώσεων, Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων κλπ. Ανάμεσα στα μη κυβερνητικά μέλη οι εκπρόσωποι των πολυεθνικών είναι περίπου διπλάσιοι από όλες τις άλλες κατηγορίες.
Από τη δεκαετία του ’70 μέχρι το 2008, οι Ομάδες αυτές αυξάνονταν με γεωμετρική πρόοδο παράλληλα με την αύξηση των αρμοδιοτήτων της ΕΕ. (Το Κουμάντο στις Πολυεθνικές, Ριζοσπάστης 9/8/2008). Για πάνω από τρεις δεκαετίες, οι Ομάδες Εμπειρογνωμόνων λειτούργησαν σε συνθήκες απόλυτης μυστικότητας. Μόλις το 2005, μετά από πιέσεις ορισμένων ευρωβουλευτών, η Κομισιόν έδωσε στη δημοσιότητα τη λίστα των ονομάτων των Ομάδων σεδημόσιο μητρώο. Μετά από έρευνες και εκστρατείες ενημέρωσης που διενέργησε πάνω στο θέμα των Ομάδων Εμπειρογνομώνων, η ALTER-EU, μια πλατφόρμα 200 οργανώσεων, συνδικάτων και ακαδημαϊκών με στόχο την προώθηση της διαφάνειας γύρω από το λόμπινγκ στην ΕΕ (το Παρατηρητήριο της Ευρώπης των Πολυεθνικών – CEO είναι ιδρυτικό μέλος), η Κομισιόν μείωσε τον αριθμό των Ομάδων και αύξησε τη διαφάνειά τους παρέχοντας πληροφορίες σχετικά με τη σύνθεση τους. Το 2010 έγιναν προσβάσιμες στο διαδίκτυο οι λίστες των μελών για τη  συντριπτική πλειοψηφία των Ομάδων Εμπειρογνωμόνων.
Υπάρχουν πάμπολλα παραδείγματα της καθοριστικής επιρροής που είχαν διάφορες Ομάδες Εμπειρογνωμόνων στο παρελθόν στη λήψη σημαντικών αποφάσεων. Ο τρόπος δημιουργίας του ενιαίου νομίσματος, του ευρώ, σχεδιάστηκε σε μια ομάδα με πολλούς εκπροσώπους εταιρειών και μόλις έναν εκπρόσωπο των καταναλωτών (”Expert Group on the Introduction of the Euroas the Single Currency’’, in Europe Inc., 1999). H oμάδα υπό τον καθηγητή Buckwell για την αγροτική πολιτική επηρέασε καθοριστικά την αναθεώρηση της ΚΑΠ το 2000. Το νομοθετικό πακέτο για το κλίμα που υιοθέτησε η ΕΕ το 2008 ακολούθησε τις κατευθύνσεις της ομάδας για την ανταγωνιστικότητα, την ενέργεια και το κλίμα η οποία είχε προκρίνει το εμπόριο ρύπων, τη χρήση πυρηνικής ενέργειας και την αποθήκευση CO2 στο υπέδαφος, ως τους βασικούς τρόπους για να καταπολεμηθεί η κλιματική αλλαγή. Η τεχνολογία αυτή έχει ήδη αποτύχει παταγωδώς οπουδήποτε πήγε να εφαρμοστεί (Γερμανία, Ολλανδία, Γαλλία). Εν τω μεταξύ όμως έγινε αφορμή για επιδοτήσεις εκατομμυρίων ευρώ δημοσίου χρήματος προς τους ενεργειακούς κολοσσούς. Όταν η οικονομική κρίση εισήχθη από τις ΗΠΑ το 2008, η ΕΕ αντέδρασε δημιουργώντας μια «επιτροπή σοφών» αποτελούμενη κυρίως από τραπεζίτες, η οποία σχεδίασε τη νέα δομή επιτήρησης των χρηματοπιστωτικών αγορών στην ΕΕ που ισχύει από το 2010 (‘Εxpert groups – letting corporate interests set the agenda?’).
Από το 1999, όλη η διαδικασία απελευθέρωσης του χρηματοπιστωτικού τομέα και δημιουργίας μια ενιαίας τραπεζικής και χρηματοοικονομικής αγοράς, σχεδιάστηκε μέσα σε Ομάδες Εμπειρογνωμόνων των οποίων 80 με 100% των μελών ήταν εκπρόσωποι τραπεζών, ασφαλιστικών, επενδυτικών ταμείων κλπ. Αυτές συμβούλευσαν την απελευθέρωση της αγοράς παραγώγων και τη επικράτηση της λογικής της αυτο-ρύθμισης των πάντων από του οίκους αξιολόγησης μέχρι τα hedge funds. (Βάλανε το λύκο να φυλάει τα πρόβατα,http://mygranma.wordpress.com/2009/11/09/financialexpertgroupsreport/)
Ο Μισέλ Μπαρνιέ ανέλαβε επίτροπος εσωτερικής αγοράς το 2010 και είπε ότι θα έβαζε τέλος στον απόλυτο έλεγχο της νομοθεσίας ρύθμισης των χρηματοοικονομικών αγορών από τις τράπεζες. Του πήρε δυο χρόνια να μειώσει τους εκπροσώπους των εταιρειών σε κάτω από το μισό των μη κυβερνητικών εμπειρογνωμόνων. Στο μεταξύ όμως, ο μεγάλος όγκος των νομοθετικών προτάσεων της Κομισιόν είχε κατατεθεί, και για άλλη μια φορά ακολούθησαν κατά γράμμα τις υποδείξεις του κεφαλαίου. Όπως, για παράδειγμα, συμβούλευσε η Ομάδα Εμπειρογνωμόνων για Τραπεζικά Θέματα (GEBI), της oποίας 39 από τα 46 μέλη ήταν εκπρόσωποι εταιρειών, δεν θα επιτρέπεται στα κράτη να επιβάλουν στις τράπεζες ποσοστό κεφαλαιακής επάρκειας πάνω από 8% του συνόλου των επενδύσεων και δανείων που έχουν συνάψει.
Τον Ιούλιο του 2012, η ALTER-EU δημοσίευσε νέα μελέτη που επικέντρωνε τις Ομάδες Εμπειρογνωμόνων της Γενικής Διεύθυνσης Επιχειρηματικότητας της Κομισιόν (http://www.alter-eu.org/sites/default/files/documents/DGENTR-driving.pdf). Πρόκειται για στρατηγικό τμήμα της Κομισιόν, αφού διαδραματίζει σημαντικό ρόλο σε ζητήματα εσωτερικής αγοράς, προστασίας του καταναλωτή, περιβαλλοντικά, διεθνούς εμπορίου, έρευνας κ.α. Η έρευνα έδειξε ότι τη Γενική Διεύθυνση αυτή συμβουλεύουν 482 σύμβουλοι από τις πολυεθνικές έναντι 255 από όλες τις άλλες κατηγορίες συμφερόντων μαζί (ακαδημαϊκοί, μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, συνδικάτα, ΜΚΟ συμπεριλαμβανομένων των καταναλωτών κλπ.). Έτσι οι πολυεθνικές έχουν το 57% όλων των εμπειρογνωμόνων, ενώ οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις το 5% με 44 εκπροσώπους και τα συνδικάτα το 1% με 11 μόλις μέλη.

Κατηγοριοποίηση μη   κυβερνητικών μελών
Ομάδων Εμπειρογνωμόνων ΓΔ   Επιχειρηματικότητας
Σύνολο μη κυβερνητικών μελών σε 49 Ομάδες845100%
Πολυεθνικές εταιρείες48257%
Ακαδημαϊκοί και μη κερδοσκοπικά ερευνητικά ιδρύματα12414.7%
Υβριδικές οργανώσεις (με συμμετοχή κρατικών φορέων και εταιρειών)10512.4%
ΜΚΟ667.8%
Μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις445.2%
Συνδικάτα111.3%
Επαγγελματικές ενώσεις70.8%
Συνεταιρισμοί30.5%
Αγροτικές ενώσεις (COPA-COGECA)10.1%
Μη κατηγοριοποιημένα λόγω έλλειψης επαρκών πληροφοριών91.1%
Σε επίπεδο ομάδων, οι πολυεθνικές επικρατούν σε 32 (ή το 65%), οι ακαδημαϊκοί σε οκτώ, οι υβριδικές οργανώσεις σε δύο, οι μεσαίες επιχειρήσεις σε μία, ενώ μόλις έξι έχουν εξισορροπημένη σύνθεση.
Σήμερα υπάρχουν στο μητρώο 830 Ομάδες Εμπειρογνωμόνων. Για πρώτη φορά η Κομισιόν έχει μπει σε διαδικασία να προσπαθήσει να δικαιολογήσει τη σύνθεση τους. Από το 2010, ο Ευρωπαίος Διαμεσολαβητής έχει ξεκινήσει έρευνα μετά από διαμαρτυρία που κατατέθηκε από την ALTER-EU για να εξετάσει κατά πόσο η σύνθεση 100 Ομάδων, στις οποίες οι εκπρόσωποι πολυεθνικών εταιρειών είχαν την πλειοψηφία ανάμεσα στους εκπροσώπους μη κυβερνητικών συμφερόντων, συνάδει με το άρθρο 9 της Συνθήκης της ΕΕ που λέει ότι όλοι οι πολίτες πρέπει «να τυγχάνουν ίσης προσοχής» από τα όργανά της. Το Ευρωκοινοβούλιο έχει επίσης μπλοκάρει το 20% του προϋπολογισμού λειτουργίας των Ομάδων για το 2012, μέχρι η Επιτροπή να περιορίσει την κυριαρχία των πολυεθνικών σ’ αυτές (http://www.alter-eu.org/press-releases/2011/10/26/parliament-blocks-expert-groups-budget). Η Επιτροπή αφού διέλυσε αρκετές Ομάδες, παραδέχεται σήμερα ότι σε πενήντα περίπου Ομάδες υπάρχει «υπερ-εκπροσώπηση» των πολυεθνικών, αλλά ζητάει από τους Ευρωβουλευτές έξι μήνες για να τις «διορθώσει». H τακτική της Κομισιόν είναι να κερδίζει χρόνο μέχρι να κατακάτσει ο ουρνιαχτός και να βρει άλλους τρόπους να δομήσει τις επαφές της με τις πολυεθνικές.
ΠΩΣ ΚΑΘΟΡΙΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΞΟΡΥΞΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ
Η μελέτη της ALTER-EU περιλαμβάνει αναλύσεις για το αποτέλεσμα της λειτουργίας συγκεκριμένων ομάδων. Η Ομάδα για τις κρίσιμες Πρώτες Ύλες (Subgroup on Critical Raw Materials), αποτελείται από 11 εκπροσώπους εταιρειών (Volkswagen, Umicore, Nokia κ.α.) και των λόμπι τους (Euromines, Eurométaux), τέσσερις εκπροσώπους γεωλογικών ινστιτούτων και τέσσερις από το γερμανικό ερευνητικό ίδρυμα Fraunhofer Gesellschaft που λαμβάνει μεν κρατική χρηματοδότηση αλλά έχει και εμπορικό κομμάτι. Η ομάδα συμβουλεύει την Κομισιόν για την πολιτική απέναντι σε τρίτες χώρες για την εξασφάλιση πρώτων υλών για την ευρωπαϊκή βιομηχανία. Η Κομισιόν έχει υιοθετήσει τα τελευταία συμπεράσματά της, που συνίστανται σε μια επιθετική πολιτική που αποθαρρύνει ενεργητικά κάθε μέτρο προστασίας της φύσης και της εργασίας και κάθε απόπειρα καθιέρωσης ορίου στις εξαγωγές που θα «προκαλούσε στρεβλώσεις» στις διεθνείς αγορές πρώτων υλών και απαιτεί «συστράτευση με τις δυνάμεις της αγοράς». Η πολιτική αυτή περιλαμβάνει την κίνηση διαδικασιών στον ΠΟΕ ενάντια σε χώρες που εφαρμόζουν τέτοια μέτρα. Η Κομισιόν σύμφωνα με τις συστάσεις των εταιρειών φροντίζει επίσης, η εξερεύνηση κοιτασμάτων να θεωρείται ερευνητική δραστηριότητα. Η Ομάδα αυτή έπεισε επίσης την Κομισιόν να ξεκαθαρίσει ότι η εξόρυξη πρώτων υλών δεν «αποκλείεται αυτόματα» στις περιοχές Νατούρα.
Άλλη περίπτωση, είναι η Ομάδα για την Έρευνα στο τομέα της Ασφάλειας. Εννέα πολυεθνικές που εμπλέκονται στην κατασκευή οπλικών συστημάτων και άλλου εξοπλισμού ασφάλειας όπως οι EADS, Finmeccanica, Sagem, QinetiQ, Siemens κ.α., και μόλις τρεις ακαδημαϊκοί συμβουλεύουν την Κομισιόν στον καθορισμό των προτεραιοτήτων της έρευνας την οποία χρηματοδοτεί μέσω του 7ου Προγράμματος Πλαισίου. Οι ίδιες εταιρείες, με βάση τις συστάσεις των οποίων η Κομισιόν καθορίζει τις προτεραιότητες, κάνουν στη συνέχεια και αίτηση για να αναλάβουν τα προγράμματα. Από το 2008, εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ χρημάτων των φορολογουμένων έχουν καταλήξει στις τσέπες τους. Οι ισραηλινές πολεμικές βιομηχανίες επωφελούνται επίσης του προγράμματος αυτού. Τα ισραηλινά συμφέροντα εκπροσωπούνται στην Ομάδα Εμπειρογνωμόνων. 
ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΗ ΕΕ Αστραφτερή βιτρίνα ταξικό περιεχόμενο ΑΠΟΔΕΣΜΕΥΣΗ - ΔΙΑΛΥΣΗ

Οι Ομάδες Εμπειρογνωμόνων είναι αναπόσπαστο κομμάτι της διαδικασίας λήψης αποφάσεων στην ΕΕ. Στην ουσία πρόκειται για ένα τρόπο προ-έγκρισης νομοθετημάτων και πολιτικών από τα κράτη μέλη, καθώς αυτά εμπλέκονται στον αρχικό σχεδιασμό. Η Κομισιόν αποφεύγει έτσι το ενδεχόμενο να απορρίπτονται οι προτάσεις της κατά συρροή από το Συμβούλιο. Πρόκειται όμως επίσης για τρόπο εμπλοκής στη διαδικασία των αποφάσεων, από πολύ νωρίς, των πολυεθνικών εταιρειών. Στις τελευταίες δεκαετίες οι χιλιάδες λομπίστες τους που είναι εγκατεστημένοι στις Βρυξέλλες έχουν μαζί με την Κομισιόν σχεδιάσει βήμα – βήμα την ολοκλήρωση της ενιαίας αγοράς. Με την προληπτική εμπλοκή τους, η Κομισιόν σιγουρεύει ότι δε θα επενδύσουν την οικονομική τους δύναμη σε εκστρατείες ενάντια στις προτάσεις της.

Οι δυνάμεις της εργασίας, που αποτελούν και την κοινωνική πλειοψηφία, είναι εντελώς περιθωριοποιημένες στη διαδικασία αυτή. Για την Κομισιόν δημιουργός του πλούτου και της ανάπτυξης είναι το κεφάλαιο. Τα συνδικάτα εμπλέκονται μόνο σε διαβουλεύσεις με την αδύναμη Γενική Διεύθυνση Κοινωνικών Υποθέσεων και βασικά μόνο για να εξασφαλιστεί η συναίνεση τους σε περαιτέρω ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων. Κι άλλες κατηγορίες όμως, όπως οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, είναι περιθωριοποιημένες τη στιγμή μάλιστα που στα επίσημα κείμενα της η Κομισιόν τις θεωρεί ραχοκοκαλιά της οικονομίας.
Η Κομισιόν είναι επισήμως ένα όργανο που οφείλει να εξυπηρετεί το δημόσιο συμφέρον και να σέβεται τις δημοκρατικές αρχές. Μόνο ως τέτοιο εξασφαλίζει ακόμα τη νομιμοποίηση ή την ανοχή των ευρωπαϊκών λαών για το ρόλο που παίζει. Η βιτρίνα του όμως έρχεται σε όλο και μεγαλύτερη αντίφαση με το πολύ στενό ταξικό χαρακτήρα του, ως πρακτορείο του πιο συγκεντροποιημένου ευρωπαϊκού πολυεθνικού κεφαλαίου, απαλλαγμένου από τους πολιτικούς περιορισμούς που του έχουν επιβάλει αιώνες αγώνα της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων στο εθνικό επίπεδο.
Το εργατικό και λαϊκό κίνημα πρέπει να στοχοποιήσει με τη δράση του το όργανο αυτό και να το απονομιμοποιήσει στη συνείδηση της κοινωνικής πλειοψηφίας ως όργανο μιας ισχνής μειοψηφίας. Η διάλυση του είναι ένας στόχος περισσότερο εύκολος από ότι ίσως φαίνεται, ειδικότερα μέσα στο πλαίσιο των οξυμένων ενδοαστικών ανταγωνισμών στα πλαίσια της κρίσης.
Ο πολιτικός έλεγχος των πολυεθνικών πάνω στην ΕΕ δε συμβαίνει μόνο μέσω των Ομάδων Εμπειρογνωμόνων. Υπάρχουν κι άλλες διαδικασίες όπως η καθιέρωση της «μελέτης επιπτώσεων» για κάθε νομοθέτημα πάνω στην ανταγωνιστικότητά τους. Συνολικότερα, τόσο από την παραπάνω ανάλυση όσο και από αναλύσεις άλλων πλευρών, προκύπτει ξεκάθαρα ότι το θεσμικό εποικοδόμημα της ΕΕ δεν υπάρχει καμία δυνατότητα να λειτουργήσει φιλολαϊκά ή να μεταρρυθμιστεί σε τέτοια κατεύθυνση. Είναι καταδικασμένο να παραμείνει οπισθοδρομικό ακόμα και σε σχέση με τις αστικοδημοκρατικές αρχές. Οι αλλαγές που προτείνονται όπως μεγαλύτερη δύναμη στο Ευρωκοινοβούλιο, απευθείας εκλογή του Προέδρου της Κομισιόν, απευθείας δανεισμός της ΕΚΤ στα κράτη δε μπορούν να αλλάξουν τίποτα σχετικά με την ταξική φύση του οργανισμού.
Κινήματα που στοχεύουν στη συλλογική ιδιοκτησία και διαχείριση των μέσων παραγωγής και στο πέρασμα σε μια ανώτερη μορφή δημοκρατίας, της δημοκρατίας των εργαζομένων δε μπορεί παρά να επιδιώκουν τη διάλυση του αντιδραστικού αυτού οικοδομήματος. Καμία κοινωνία, που θα αποφασίσει να βαδίσει τον παραπάνω δρόμο δε μπορεί να το κάνει μέσα στα ασφυκτικά πλαίσια της ΕΕ. Δεν πρόκειται για οργανισμό που ενώνει τους λαούς, αλλά για ένα κέντρο που σχεδιάζει προσεκτικά τη διάσπαση και την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων. Όπου υπάρχουν προϋποθέσεις για αλλαγή, η αποδέσμευσή από την ΕΕ είναι απόλυτη ανάγκη για να προχωρήσουν. Η πραγματική αλληλεγγύη των ευρωπαϊκών λαών μπορεί να πραγματωθεί μόνο σε ταξικά πλαίσια εντελώς αντίθετα από αυτά που έχει θεμελιώσει η ΕΕ.

Δεν υπάρχουν σχόλια: